جشنواره چهل و یکم فرصتی برای ظهور نسلی نو در سینمای ایران
تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۸۸۳۴۱
به گزارش خبرنگار ایرنا، به اعتقاد کارشناسان این جشنواره امسال در استان از هر سو که بنگری تفاوت‌های فاحشی با سالهای پیش از آن دارد یکی از این موارد نمایش ۲۰ مورد از ۲۴ فیلم شرکت کننده در جشنواره است که مخاطب گیلانی سینما توانست از ۱۷ تا ۲۴ بهمن‌ماه در سینماهای ۲۲ بهمن، سپید رود و تالار مرکزی رشت به تماشای فیلم مورد نظر بنشیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مسئولان فرهنگی استان نیز تمهیداتی براساس سیاست تمرکززدایی در نظر گرفتند که طبق آن فیلمها را در ۲ نوبت ۱۸:۱۵ و ۲۰:۱۵ به نمایش بگذارند و بلیت ها بدون تغییر قیمت در مقایسه با سال گذشته به مبلغ ۳۵ هزار تومان عرضه شود و در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی مردم بصورت نیم بها بلیت تهیه کنند و اهالی رسانه و فرهنگ و هنر(نویسندگان، پژوهشگران، هنرمندان جوان، سینماگران فعال و اصحاب رسانه) نیز مهمانان ویژه جشنواره بودند که این امر واکنش مثبت برنامه سازان گیلانی را در پی داشت.
بیشتر بخوانید :
۸۵ درصد فیلم های جشنواره فجر در گیلان اکران می شود
یک مستندساز گیلانی عملکرد ارشاد استان را برای اختصاص سه سینما برای نمایش فیلم‌های جشنواره فجر ستود اما عملکرد صدا و سیما را در پخش برنامه‌های نقد فیلم مورد انتقاد قرار داد و گفت: پخش این برنامه‌ها از شبکه‌های مختلف تلویزیون بر تعداد تماشاچیان سالن های سینما تاثیر بسیاری داشت که علاوه بر جوسازی رسانه های بیگانه مزید بر علت شد.
الله کرم رضایی‌زاده در ادامه کیفیت برخی فیلم‌های تولید شده برای جشنواره فیلم فجر را چندان مطلوب ندانست و گفت: امسال فیلم های شرکت کننده کیفیت لازم را نداشت و ای کاش بزرگان سینما حضور بیشتری در این دوره از جشنواره داشتند.
وی در عین حال شرکت تعدادی از سینماگران جوان در این جشنواره را بسیار مثبت ارزیابی کرد و افزود: این موضوع سبب می شود سینمای ایران نسلی نو با تفکری جدید را تجربه کند.
ظهور نسل نو در سینمای ایران وجه مشترک نظرات سینماگران گیلانی است بطوریکه فیلمساز و مدیرعامل یک شرکت فیلمسازی دراستان هم در گفتگو با خبرنگار ایرنا، نقطه قوت این جشنواره را جوان‌گرایی دانست و گفت: چند فیلمساز خوب فیلم کوتاه در این جشنواره شرکت داشتند که برای اولین بار توانستند فیلم بلند بسازند و این امر اتفاق مبارکی است و می‌تواند محکی باشد برای آنکه چقدر قالبهای فیلم کوتاه، بلند و سینمایی در فیلمسازی می تواند با هم متفاوت باشد.
اسحاق مجیدی بیان کرد: این امر به منزله آن است که بدانیم آیا کسانی که از فیلم کوتاه به ساختن فیلم بلند روی آورده اند تمایل دارند به سمت ساخت فیلم بلند تغییر مسیر دهند یا خیر؟ این خود اتفاق مهمی است که در این جشنواره رقم خورد وغربال خوبی خواهد بود برای کسانی که در این جشنواره حضور یافتند.
وی در خصوص استقبال از این جشنواره نیز گفت: یکی از مهمترین فاکتورهای استقبال از جشنواره استفاده از نام‌های آشنا است که این جشنواره تاحدودی نتوانست از نام‌های آشنا برای استقبال بهره بگیرد چرا که نام‌های چندان آشنایی در آثار ارائه شده نبود.
وی جشنواره فیلم فجر امسال را شروعی برای تربیت نسلی نام‌آور در سالهای آینده دانست و ادامه داد: آنهایی که با کارگردانان فیلم کوتاه آشنا هستند می‌دانند که این نام‌ها در فیلم کوتاه و جشنواره فیلم کوتاه بسیار آشنا هستند اما در این دوره از جشنواره اسامی، نتوانستند با خود استقبال کننده بیاورند حال آنکه کسانی که جشنواره امسال را دنبال کردند خواهند دید که سالهای آینده همین نام ها تماشاچیان بسیار را به سالن های سینما می کشاند.
کارگردان و منتقد تئاتر و فیلمساز فیلم کوتاه نیز همسو با سایر اهالی فرهنگ گیلان چهل و یکمین دوره فیلم فجر را فرصتی برای ظهور استعدادهای فیلم اولی‌ها عنوان کرد و افزود: گاه کارگردانان به امید دیده شدن تن به هر اصلاحیه ای می دهند و فیلم را از معرفت واقعی و اندیشه خاص تفکر کارگردان دور می کنند.
سلمان اسماعیل زاده با بیان اینکه مخاطب عادی با توجه به نقدهای ارائه شده فیلم ها را برای تماشا انتخاب می کند، افزود: برخی از فیلمها به بدنه سینما تعلق دارد و تماشاگر ندارند و نمی توانند ارتباط مناسبی بین تماشاگر و فیلم برقرار کنند، تماشاگر از اثر هنری لذتی نمی برد، پس استقبال از این فیلم های خاص تحت شعاع قرار می گیرد.
یک منتقد سینما نیز خلاء فیلم های شرکت کننده را مساله روایت و فیلم نامه در آثار ارائه شده ذکر کرد و افزود : فیلم ها در شخصیت پردازی خلاء داشتند و برای فیلم ساز، مخاطب و اینکه روایت برای مخاطب قابل درک باشد، اهمیت کمتری داشت.
کاوه قادری با بیان اینکه چندان طرفدار سینما مخاطب محور نیستم، گفت: روایت‌ها برای مخاطب باید عرضه شود و نمی توان احساسات بازیگر را با تاویل به ذهن مخاطب تزریق کرد.
سینماگران گیلانی معتقدند بذری که جشنواره چهل و یکم در صنعت سینما کاشت در سالهای آتی میوه های شیرینی می دهد که ثمر آن ساخت فیلم های متفاوت در این صنعت و شرکت در جشنواره های بین المللی خواهد بود.
گیلان در جشنواره چهل و یکم میزبان پخش فیلم های اتاقک گلی، آه سرد، آن‌ها مرا دوست داشتند، بعد از رفتن، پرونده باز است، جنگل پرتقال، چرا گریه نمی‌کنی؟، در آغوش درخت، روایت ناتمام سیما، سرهنگ ثریا، شماره ۱۰، عطرآلود، غریب، کاپیتان، گُل‌های باواردِه، وابل، های پاور، هفت بهار نارنج، هوک و یادگار جنوب بود.
بیشتر بخوانید :
دیدگاه فیلمسازان گیلانی درباره جشنواره چهل و یکم- فیلم
بیستمین جشنواره فیلم فجر در رشت
استان‌ها گیلان ۰ نفر برچسب‌ها رشت 22 بهمن انقلاب اسلامی ایران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان جشنواره فیلم فجر جشنواره های فجرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: رشت 22 بهمن انقلاب اسلامی ایران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان جشنواره فیلم فجر جشنواره های فجر رشت 22 بهمن انقلاب اسلامی ایران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان جشنواره فیلم فجر جشنواره های فجر جشنواره چهل و یکم جشنواره فیلم فجر فیلم کوتاه فیلم ها نام ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۸۸۳۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همینجا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران